Dubbel D bestaat uit 8 Zeeuwse muzikanten die hun sporen in de loop der jaren ruimschoots hebben verdiend.
Kees Wondergem
Ik ben op mijn 10e jaar begonnen met gitaar spelen en heb vanaf dat moment enkele jaren gitaarles gekregen van een dorpskunstenaar. Het was een kunstschilder, beeldend kunstenaar en toetsenist welke zelf geen gitaar kon spelen maar mij wel kon vertellen hoe ik het moest doen. Een speciale manier van leren dus, eigenlijk een soort autodidact - 3D - LOI opleiding. Op mijn 12e ben ik begonnen als gitarist in een zogenaamd combo wat zangers en zangeressen begeleidde bij kerkdiensten. Het genre was dan uiteenlopend van gospelnummers tot liedjes van The
Beatles. Dit was voor mij een leerzame periode, met name vanwege het feit dat je er van je verwacht werd dat je vooral veel oefende en gedisciplineerd speelde en dat week in week uit voor (toen nog) volle zalen.
Vanaf mijn 16e jaar ben ik in de rock & roll terecht gekomen en het duurde niet lang voordat ik mijn favoriete muziekstijl hardrock en blues rock kon gaan spelen. Na wat te hebben gespeeld in verschillende bands richtte ik samen met twee andere muzikanten een rockband op met de naam "Surrender". Eerst speelden wij covers, maar daar kwam al heel snel eigen Engelstalig werk bij. Na een soort try- out met het een nummer van Muddy Waters / The Stones, voorzien van een Zeeuwstalige tekst, bleek dit heel erg aan te slaan bij het publiek. Al snel bestond het gehele repertoire uit zelfgeschreven liedjes met eigen Zeeuwstalige teksten. Dit beperkte ons echter tot alleen maar optredens te kunnen doen binnen Zeeland of net daarbuiten, terwijl we voorheen veel buiten de provincie optraden en dan met name in België, waar we een vaste boeker hadden. Dus minder reizen, maar wel een repertoire met eigen werk wat voor mijn beleving nog altijd het mooiste is. Want het schrijven van eigen muziek en tekst maakt dat je iets creëert en brengt wat uniek is en waar je eigen ziel en zaligheid in ligt.
Na dit dertig jaar te hebben gedaan had ik tijd en mogelijkheden om naast "Surrender" iets anders te gaan doen. Dit was het begin van "Dubbel D". Lekkere nummers in meerdere stijlen welke zeer geschikt zijn voor de “oudere” muzikant.
35 jaar, ontelbare tentfeesten en cafeoptredens, duizenden liters bier, ruim honderd eigen nummers, 5 studio CD’s en 2 live CD’s verder, was het voor mij tijd om het Surrender verhaal af te sluiten en mij te gaan richten op een ander genre en een andere manier van optreden.
Is dit nu later? Jawel, later dat is nu! Uiteraard blijft iedereen wel hangen wat betreft de voorkeur voor de muziek om naar te luisteren en dat blijft voor mij toch altijd nog de hardrock en vooral het genre stevige Southern Rock.
Jon Houtekamer
Een van mijn mooiste herinneringen in het leven is, is dat mijn moeder de jaarlijkse grote schoonmaak deed. Boven in de linnenkast stond een half vergane gitaarhoes, met werkelijk een magische inhoud, een gitaar!
Gekocht door haar, als 15 jarige, geïnspireerd door Elvis Presley in 1959. Altijd bewaard gebleven voor iemand, die dacht daar talent voor te hebben. Sinds die ontmoeting met "De Gitaar" is dat natuurlijk alles bepalend geweest voor de rest van mijn leven. Hoe je je voelt, wat je denkt, je omgang met de buren, noem maar op. Een vriend voor het leven...... "De Gitaar".
Dimitri van Craenenbroeck
Mijn muzikale carrière begon al op vrij jonge leeftijd. Het was zeer waarschijnlijk op de sterfdag van Elvis, 16 augustus 1977. Acht jaar oud en gekluisterd aan de buis toen ik de berichtgeving zag van zijn sterven. Dit was mijn eerste kennismaking met Rock & Roll, Ik was helemaal om... Dit is het, dat wil ik ook gaan doen als ik later groot ben! Na veel DJ te spelen op mijn kamer, het welbekende luchtgitaar spelen en zingen door de pollepel, dan uiteindelijk gestart. Het zei met flinke tegenzin, op blokfluitles, wat niet zo’n heel groot succes was. Dit was niet inspirerend genoeg en zeker niet wat ik echt wilde. Daarna op de akoestische gitaar en op les, al iets beter, maar ik miste toch iets. Dus ook daar vrij snel mee gestopt. Daarna volgende er een iets mindere muzikale periode. Dat was meer de “brommer en stappen periode”.
Pas op latere leeftijd, ik meen 23 jaar, weer de ambitie om een instrument te gaan bespelen. Ik was altijd gefixeerd op de basis van de band. De ritme sectie Drums en Bas. Uiteindelijk is het de basgitaar geworden. Ik weet het nog goed, een witte Westone Thunder Bass 2 met een 2x 15” Kustom versterker. Wauw, dat was het!! Lekker de broekspijpen laten fladderen, helemaal top. De buren dachten daar overigens anders over. Dus uiteindelijk op basgitaarles.
Helaas was dit door mijn drukke werk niet mogelijk om dit te combineren. Hierdoor mezelf alles aangeleerd door heel veel mee te spelen met cassettebandjes, platen, cd`s, en analytisch luisteren naar andere bassisten en ritme secties, letterlijk tot bloedens aan toe. Hierdoor heb ik wat geleerd, in ieder geval wat akkoorden en begreep de structuren/toonladders, en dit alles op het gehoor. Daarna eindelijk mijn eerste band, samen met Ron de Vos, ook nu onze huidige drummer van "Dubbel D". Wat een schitterende ervaring was dat. Voor publiek spelen, top. Daarna in veel bandjes en diverse studio-opnames mogen spelen en gaandeweg heel veel geleerd wat of wat juist niet te spelen. Ondertussen al met diverse bandjes het hele land doorgereisd en op heel veel plaatsen en vele festivals mogen spelen, iets wat ik vanaf jonge leeftijd al wilde. Muziek beheerst een groot deel van mijn leven. Ik heb inmiddels ook thuis een muziekstudio gecreëerd, iets waar ik mij ook helemaal op kan storten.
Frank Engels
Ik leerde mezelf als kleine jongen piano spelen om onder de afwas uit te komen. Ik bekende liedjes spelend terwijl m'n broers en zus al zingend de vaat van die dag verzorgde. Verder het bekende verhaal: Bandje op de lagere school (maakte best wel indruk op de meisjes), grotere schoolband op het voortgezet onderwijs (nog meer indruk op nog meer meisjes) en door evaluerend tot mijn eigen Nederlandstalige popgroepje "In geval van Nood", waarmee ik ooit bij het roemruchte Telstar label een contract wist los te krijgen. Niet goed genoeg om hits te scoren, maar wel goed genoeg om een hoop ervaring op te doen op het gebied van toetsen spelen, componeren en tekst schrijven.
De Dijk zien komen als beginnende band en altijd gecharmeerd geweest van vooral de teksten van Huub v/d Lubbe in combinatie met de groovende muziek die indertijd uniek was voor Nederlandstalige producten. Toen 10 jaar geleden enkele provinciegenoten met het idee kwamen om De Dijk te coveren stond ik vooraan om de toetspartijen in te vullen. Vooral de combinatie piano en Hammond maken het spelen van De Dijk nummers tot een feest voor een toetsenist. Ruimte te over voor subtiele invulling en dat gekoppeld aan goed gitaarwerk, strakke basis én zang die de teksten laten leven maken het spelen van ‘De Dijk’ nummers steeds weer tot een feest!!
Ron de Vos
Op 7-jarige leeftijd, toen ik op zolder door het dakkapelletje bij mijn ouders de fanfare en drumband hoorde spelen wist ik het.....ik wil ook muziek en drums gaan spelen. En zo geschiedde het na een opleiding te hebben gevolgd bij De drumband en fanfare St Ceacilia te ’s-Heerenhoek. Muziek zat ook in de genen vanuit de familie Traas. Al mijn ooms en een tante speelden toen muziek en waren allemaal lid van de fanfare. Mijn drumopleiding kreeg ik onder strakke en strenge leiding van Ruud de Jonge, Jan Traas en Kees Traas. Maar dat werd toch al snel te saai. Als 14-jarig knulletje kocht ik dan ook mijn eerste drumstelletje, waarna ik op 15-jarige leeftijd ons eerste bruiloften- en partijenband "Mécano" heb opgericht.
Samen met mijn muzikaal maatje Bart. Tevens was ik daar de leadzanger. Na honderden optredens hebben we daarnaast ook een feest en carnavalsband “De Deurdouwers” opgestart. De optredens die we met deze band hebben meegemaakt waren werkelijk waar legendarisch. Wat was het een feest tijdens de optredens bij de carnaval in ’s-Heerenhoek, Lewedorp en Goes. Vanaf 1995 tot 2009, werd ik ook als gastdrummer gevraagd bij de in Zeeland bekende rockband "Surrender". In die tijd verzorgden we tevens regelmatig optredens en interviews bij Omroep Zeeland Radio en TV. Daarnaast was ik regelmatig jurylid voor nieuw jong muzikaal talent, Kiekvirus en 2ndInfluenz, wat jong talent via de jongerenraad Borsele zocht. Dit was erg leuk om te doen. Na een korte pauze ben ik in 2004 drummer geworden bij "BB Case", dit was een 7-koppige blues, rock- en jazz band.
Vanaf 2006 heb ik als drummer samen met de vaste bezetting, de Rowwen Hèze tribute band "Bestel mè" opgericht waarmee we door heel Nederland hebben getourd. De meeste feesttenten waar we toen speelden gingen helemaal los. Dat was top!. In 2012 hebben we de band "Dubbel D" opgericht. Als drummer en achtergrondzanger ben ik bij “Dubbel D” perfect op zijn plaats. Heerlijke Nederlandstalige popmuziek met prachtige teksten in een mooie bezetting en met heerlijke mede-muzikanten. Vanaf 2020 is daar "Punt NL", een Nederlandstalige nederpopband en "Ouwe Helden", een akoestische band bijgekomen, waar ik ook drum en zing. Inmiddels maak ik dus al meer dan 37 jaar lang muziek. Heerlijk en springlevend als nooit tevoren....
Rob Hettema
Als mannetje van acht jaar oud begonnen op de muziekschool te Vlissingen. Ik mocht i.v.m. mijn vooruitstekende tanden niet op trompetles en toen werd het de gitaar. Dat werd niks en na een jaar kwam dat ten einde. Pas op mijn 19e werd ik enthousiast om muziek te maken toen ik met een aantal medestudenten in het bandje "de Paboy’s" zat. Het eerste jaar op percussie en vanaf het tweede jaar op sax. Als je dat nu terug hoort lach je je een breuk. Erg leuk, maar om nu na een week al je eerste optreden te hebben met je nieuwe instrument is best een uitdaging. We hadden veel lol en de liefde voor het instrument zat er in. Na de PABO lag het muziek maken een tijdje stil i.v.m. militaire dienst en een beginnende baan.
Op een gegeven moment kwam ik een aantal muzikanten tegen en speelden we covers en eigen nummers. Ik geloof niet dat we ooit een optreden hebben gehad, maar het was wel een leuke periode. Na een aantal jaar en een aantal bezettingswisselingen evolueerde dit bandje in de band "Plagiaat", waar ik jarenlang Nederpopcovers heb gespeeld. Een leuke band met een zanger die niet te overtuigen was dat het om een panterbloesje ging in plaats van ‘t spant haar bloesje en een spijkerbroek in het liedje 'Stiekem gedanst'. Tegelijkertijd met deze band zat ik ook in de funk/rock/soulband “Kick the Bucket”, waar we o.a. met drie blazers hele dansbare muziek ten gehore brachten. Dit was een te gekke band met veel lol! Uit deze periode ken ik onze trompettist Ronald Baljeu. Door wisselingen van zangeressen in de band ging deze helaas ter ziele en kwam de band "CIA" er voor in de plaats. Een feestband die menig feest op zijn kop zette met covers van allerlei soorten muziek. Ook daar ben ik na verloop van tijd gestopt. En sinds een jaar of tien speel ik samen met de mannen van "Dubbel D".
Ronald Baljeu
Ik speel al meer dan 50 jaar trompet. Opgeleid in de wereld van de blaasmuziek, maar na mijn studie totaal “stijlloos”. Ik speel van klassiek tot aan pop&jazz. Heb jarenlange ervaring in coverbandjes, bigbands, jazzbands, maar ook in symfonieorkesten. Echter nog nooit Nederlandstalige rock, dus vandaar mijn belangstelling voor "Dubbel D". Ondertussen vorm ik samen met Rob al vele jaren de blazerssectie van "Dubbel D".
Eric Holm
Tijdens mijn studie op de Pabo kwam ik erachter dat ik wel redelijk kon zingen, traden we regelmatig op met een aantal medestudenten en speelden covers met zelf geschreven teksten over leerkrachten en medestudenten. In de periode daarna maakte ik een aantal jaar deel uit van cabaret "De Kuil", waar ik weer op een heel andere manier met het zingen van nummers en het overbrengen van teksten in aanraking kwam. Ook trad ik in die periode regelmatig op met "The Peddles", een duo wat vooral in het bejaardencircuit actief was. Ik heb daar heel veel van geleerd. Op een gegeven moment ben ik als acteur aangenomen bij een professioneel kindertheatergezelschap en maakten we allerlei voorstellingen voor basisscholen.
Ik heb dat zo'n twintig jaar gedaan en natuurlijk ontzettend veel liedjes gezongen die in de voorstellingen zaten. Maar zingen in een theatervoorstelling is iets heel anders dan zingen in een band. Dat merkte ik toen ik zo'n tien jaar geleden gevraagd werd om auditie te doen bij "Dubbel D". Dat was in het begin wel even wennen. Maar omdat Huub v/d Lubbe ook vrij theatraal overkomt op het podium, waren er genoeg overeenkomsten en was de kogel al vrij snel door de kerk. Ik werd de nieuwe zanger van deze geweldige band.
We zijn nu tien jaar verder en de rol die ik heb als zanger en frontman heb, voelt als een gegoten jas. Ik heb mezelf zijn teksten eigen gemaakt en probeer er mijn eigen draai aan te geven zonder het origineel te kort te doen.